Netwerkster Caroline geeft ‘handreiking’
Het Vrouwennetwerk in Alphen heeft Caroline Steen-wijk tot Netwerkster van het jaar 1996 benoemd. „Ik voel me werkelijk een uitverkorene”, reageert de 41-jarige Nieuwkoopse onderneemster. „En ik zal je uitleggen waarom. De onderscheiding komt namelijk net op het mo-ment dat ik een nieuwe start heb gemaakt. Het is trouwens niet de eerste grote ommezwaai, maar voorlopig toch wel de laatste denk ik. Ik voel me als het ware thuisgekomen.” Ze verkondigt het stralend en rept zelfs van een roeping. „Het is een complete verandering: van rationeel denken tot intuïtief handelen.” We praten over de jongste wending in haar leven, gerealiseerd in haar eigen medisch adviescentrum. Handreiking, alsook over haar betrokkenheid bij het Vrouwennetwerk, waarvoor zij zich al jarenlang van harte inzet.
Binnenkort wil Caroline Steenwijk in de praktijkruimte aan de Roelofsstraat 8 in Nieuwkoop een inloopochtend organiseren voor mensen die met vragen zit-ten over de gezondheidszorg. „Het gaat erom ze wegwijs te maken in de doolhof van organisaties in de medische wereld.” De naam van haar informatie-centrum maakt duidelijk wat ze beoogt: een handreiking bieden. Die ondersteuning kan ook be-trekking hebben op aanvullend advies voor mensen met zowel lichamelijke als geestelijke problemen.
Caroline (oud-verpleegkundige, tevens met ervaring in de marketing) wendt eveneens de kracht van haar eigen handen aan. Ze gebruikt de Reiki-methode, met het doorgeven van energie en past tevens de zogeheten Touch for Health toe; een aanpak waarbij zwakke plekken in het spiersysteem worden op-gespoord en hersteld. Ze laat spontaan haar handen zien: stevige werktuigen, die gevoelig hun werk doen. „Als ik eenmaal mijn handen op iemand laat rusten, hoef ik verder niets meer. Geloof het of niet.” Het Handreiking-lokaal is ingericht in de tuinkamer van het pand. Op de eerste verdieping vind je de woonvertrekken en daar praten we over haar bezigheden. Het is er gezellig en rommelig. Caroline (getrouwd geweest) woont er samen met wat zij liefdevol haar twee kattekinderen noemt. Op oogafstand bevindt zich in een flat verderop haar huidige levenspartner, haar `vriend-man’. De sfeer in de kamer is weldadig, door de gulle aanwezigheid van bloemen, planten, boeken en frutsels. Het vertrek heeft een complete groene wand, een soort boekenjungle, opgebouwd uit veiling-kisten in diverse kleurschakeringen. „Die wand, dat ben ik; daar zit mijn hele leven in. je ziet er veel boeken, maar ook allerlei snuisterijen, spulletjes die ik gekregen heb in de loop van de jaren, stuk voor stuk met een bepaalde herinnering. Je begrijpt: iets weggooien doe ik niet gauw.” Het is een wand waarin haar verleden broksgewijs in beeld wordt gebracht. Laten we haar daar even in volgen. Carolines wieg stond in Heerlen en dat hoor je nog steeds. Ze is de oudste in een gezin met vier kinderen. Wellicht daardoor draagt ze het ouderlijk nest nog steeds een warm hart toe. „Mijn vader heeft me bij gelegenheid van mijn netwerk-uit-verkiezing uitgeroepen tot ‘netwerkster van het gezin’. Nou, dan weet je het wel.” Ze vertelt het grinnikend. Dan vliegt ze weg en komt even snel terug naar haar plek op de bank met een boek dat haar vader heeft geschreven. „Hij is nu 72 jaar, had een eigen bedrijf in Geleen, was een autoriteit op het gebied van formulieren. Dit is zijn jongste werkstuk op dat terrein: Het Praktijkboek voor Formulierontwerp, een uitgave van 1994 door Samsom, in Alphen. Ik was in de gelukkige omstandigheid met hem in die productie te kunnen samenwerken. Mijn inbreng is de lay-out van het boek.” Ze bladert in het werkstuk. „Heel bijzonder hoor, die samenwerking, met z’n tweetjes naast elkaar aan de computer. Het heeft onze band enorm versterkt.”
Verpleging
Carolines eerste aandeel aan het arbeidsproces leverde ze in de verpleging. „Ik wist op mijn vijfde al wat ik worden wilde. Met carnaval kwam dat steeds tot uiting, want ik trok altijd een ver-pleegstersuniform aan. Jarenlang hetzelfde kostuum!” Ze moest toch wachten tot haar achttiende jaar voordat ze de (interne) opleiding mocht gaan doen. Ze behaalde het A-diploma, werkte op de afdeling hartbewaking en verleende diensten op de eerste-hulpafdeling. „Ik vond het allemaal prachtig, maar kreeg toch ook de behoefte aan meer studie en heel iets anders; het werd het middenstandsdiploma.” De eerste ommezwaai in haar leven stond voor de deur. „Zo van de ene dag op de andere ben ik uit de verpleging gestapt en een winkel begonnen. Impulsief? Noem het maar een sterke drang naar groei, mijn grenzen willen verleggen. Dat is me dus vaker overkomen. Steeds kwam na een paar jaar de gedachte bij me op: is dit het nou? En dan bekroop me een soort paniek, met het gevolg dat ik eruit brak.” In het bezit van het vakdiploma luxe glas- en keramische kunst-nijverheids artikelen begon ze een boetiek in die branche, als onderdeel van een franchise-keten. Na twee jaar kwam daar een einde aan, overigens buiten haar eigen inbreng om. „Die club ging failliet. Voor mij betekende het een grote strop, want ik bleef zitten met een schuld van 45.000 gulden.” Ze zucht even. „Het was een periode waarin alles fout liep. Mijn huwelijk was slecht en de zaak ging op zijn kop. Enfin. Ik ben uiteindelijk alleen verder gegaan, maar heb daarvoor wel Limburg verlaten. Ze zijn daar echt wel wat minder coulant dan ze lijken hoor.” Ze vond onderdak bij een zus in Den Haag. Daar ging ze tevens weer aan het werk, opnieuw in de verpleging, op de afdeling hartbewaking van het ziekenhuis in Leiderdorp. Echter niet voor lang. „De verpleging is een prachtig vak, maar je loopt het risico af te branden: te weinig tijd en te veel werk. Te weinig aandacht voor de patiënt en te veel voor de techniek. Bij mij ontstond daardoor de behoefte aan commercie. Klinkt gek? Ik ben toen artsenbezoeker geworden bij het farmaceutische concern van Bayern. Later productmanager. Op die manier kon ik de mensen meer persoonlijk benaderen.” De volgende grote stap werd tien jaar geleden gezet toen Caroline besloot voor zichzelf te gaan beginnen, in de reclame. CSR werd geboren, kantoor in Hoofddorp, klanten in de automatiseringsbranche. „In totaal heeft dat vijf jaar geduurd. Het was een leuke tijd. Veel gereisd, internationale contacten, een snelle wereld. Je rolde van het een naar het andere. Op een zeker moment had ik vijf man personeel, maar dat werd me op den duur toch te veel.”
Hardloper
De pauze in het verhaal wordt gebruikt voor een sigaret. Caroline (beweeglijk, rap van tong) realiseert zich een ‘hardloper’ te zijn. „Met het gevolg dat ik mezelf dus ook wel eens voorbij ren.” Ze lacht, straalt ook een rustige zekerheid uit. „Maar meestal red ik me wel weer. Brutaal? Dat niet, denk ik. Weet ik niet, maar is in elk geval niet de bedoeling. Ik heb weinig gêne als je dat bedoelt.” Na verhuizing naar Nieuwkoop herstartte ze haar reclame-bedrijf, op een wat eenvoudiger schaal. November 1995 is een belangrijke datum in haar levensrelaas. „Toen ben ik dus geroepen.” Caroline vertelt het wat lacherig, omdat het toch een raar verhaal is. „Midden in de nacht werd mijn naam geroepen en ik voelde dat ik op een keerpunt stond. Mijn oude leven zou helemaal over zijn. En zo is het uiteindelijk ook gebeurd.” Die roeping slaat op de helende werking van haar handen. „Bij mijn vrijwilligerswerk op de ambulance had ik dat al eerder gemerkt, maar het aanvankelijk weggestopt, totdat dat dus niet meer ging.” Wellicht heeft ook haar betrokkenheid bij de stichting Hospice in Nieuwkoop een rol gespeeld in haar jongste ontwikkeling. egro-line, aanvankelijk vrijwilligerg in de hulpverlening aan terminale patiënten, vervult thans de functie van coordinator, tussen zorgaanvraag en aanbod.
In Nieuwkoop heeft ze inmiddels ook een netwerk opgezet van aanvullende therapieën op de bestaande gezondheidszorg. „Samenwerking is belangrijk”, meent zij. Die overtuiging blijkt tevens de basis voor haar inzet voor het Vrouwennetwerk. „Ik ben een netwerkster in hart en nieren”, laat ze gedreven weten. „Jammer genoeg is Vrouwennetwerk nog steeds nodig in deze maatschappij. Zolang mannen en vrouwen in dezelfde positie niet op dezelfde manier worden gewaardeerd is het nodig om- een dergelijke organisatie te hebben. Denk niet dat je met een gezellig praatgroepje te maken hebt:. Je werkt met een stel gelijkgestemde vrouwen aan je eigen en elkaars ontwikkeling, waardoor, je wordt gestimuleerd in het dit-bouwen van je kwaliteiten en ‘ je capaciteiten.” Ze ondergaat de jaarverkiezing als een grote,eer.
Verschenen in Rijn en Gouwe op 22-2-1997 door Geertje Bos
Fotografie Eric Taal
Overige publiciteit: Publiciteit Netwerkster van het Jaar 1996 (PDF)
In herinnering Caroline Steenwijk (1955-2020)
Zondag 16 februari jl. overleed Caroline Steenwijk, een van de netwerkster van het eerste uur. In de jaren 1980-1990, toen we onze bijeenkomsten hielden bij Tijsterman in Nieuwkoop, heeft Caroline veel voor ons netwerk gedaan. Ze was o.m. secretaris en mede-organisator van vele activiteiten. Oorspronkelijk afkomstig uit de verpleging, heeft Caroline zich later gericht om het vak marketing en reclame. Na diverse banen in het bedrijfsleven en een eigen reclamebureau, keerde ze terug in de wereld van de gezondheidszorg met een bureau voor medisch advies ‘Een Handreiking’.
Voor al haar verdiensten werd Caroline benoemd tot Netwerkster van het jaar 1996.
In de jaren 2000 keerde ze terug naar haar geboortestreek Zuid-Limburg.
Caroline leed de laatste jaren aan steeds verder uitzaaiende longkanker. Ze hield een dagboek bij in de vorm van een nieuwsbrief waarin ze haar gevecht tegen de ziekte beschreef. Hieruit sprak een enorme wil om alles uit het leven te halen en te proberen de ziekte de baas te worden. Uiteindelijk heeft ze zich moeten overgeven aan het ‘overgaan naar een andere dimensie’ in de volle overtuiging dat alles niet voor niets geweest is.
Op een kaart die ik haar een paar weken geleden stuurde heb ik haar bedankt voor al het werk dat ze in het verleden met zoveel enthousiasme voor het netwerkwerk heeft gedaan. Ze schreef terug dat zij ook met heel veel plezier aan ons, ons netwerk en alle evenementen terugdenkt.
Vanaf begin januari verbleef Caroline in Hospice Bronnerhof in Born (L) waar ze zondag jl. overleed.
José van der Meer
Overlijdenskaart-Caroline-Steenwijk (PDF)
